Dag 15: Trein of geen trein

Toen we bij het treinstation van Sura Thani uit de minivan stapten keken we elkaar even aan: we besloten niet in de buurt te komen van het restaurant (touristtrap) waar we op onze eerste dagen in Thailand waren beland op weg naar Koh Phangan (zie Dag 3). We gingen nu gelukkig de andere kant op en we keken dan ook erg uit naar de treinrit Prachuap Khiri Khan. De trein overdag, boemelend door het Thaise landschap, is rustig kunnen praten met genoeg beenruimte en de verkopers die op elk station hun heerlijke dingen aan ons zouden aanbieden. Het was ook een stoptrein en reserveren was echt niet nodig, had men ons verzekerd. Marc ging naar het loket, maar kwam al snel met een bedrukt gezicht terug en zei vol ongeloof: "er zijn nog maar twee plaatsen beschikbaar". 

Dit was een flinke tegenvaller. Maar gelukkig kwam ons iemand van het station te hulp. Hij had een blauw hesje aan en leek een functie te hebben en kwam meteen in actie. Al gauw werden we naar een open taxi gestuurd, maar een open wagen, op harde banken over zo'n lange afstand. Bovendien was de vraagprijs belachelijk. Dus het mannetje in het blauwe hesje bedacht alternatieven: minibus, private minivan, etc. Alleen tegen onacceptabele tarieven, ze wisten immers dat we geen kant op konden, de volgende trein ging namelijk pas over 7 uur!  

Na een kwartier prijsonderhandelingen zei ik dat we naar  het centrale busstation gebracht wilden worden. De taxichauffeur vond het goed, maar de man in het gele hesje reageerde verontwaardigd en teleurgesteld, hij wist dat hij zijn hand had overspeeld. Na het inladen van de tassen, sprongen we achterin en waren we opweg. Aangekomen bij het busstation (het bleken stadsbussen) begon met een ander agentschap de hele prijs onderhandeling over ons minivan-vervoer naar Prachuap Khiri Khan opnieuw. Hoewel we door hadden dat ook hier de prijs veel te hoog was, gingen we uiteindelijk akkoord en stapten we in. We waren immers murf en het werd ook als maar later en heter. 

De rit was lang, maar relatief aangenaam. Onderweg stopten we bovendien bij twee grote wegrestaurants. Eentje duidelijk gericht op toeristen, waar de grote touringsbussen stopen en je hamburgers kon eten onder veel te harde westerse muziek. De andere was een typisch Aziatisch wegrestaurant. Een enorme hal met personeel in een geel zwarte uniformen en een duidelijke huisstijl. Een soort La Place, maar dan op z'n Thais. We keken onze ogen uit. Marije, Arik en ik aten een soort saoto soep met kip en taugé. Marc had iets van curry en Awen gebakken rijst met kip.

Vijf en een half uur hadden we erover gedaan. En toen we in ons hotel kwamen in een compleet andere omgeving, waren we aangenaam verrast. Een heerlijk zwembad, grote kamers en om de hoek een fantastisch zandstrand met leuke restaurantjes. De lange enigszins tegenvallende reisdag werd zo toch nog goed afgesloten.