Eerste dag: Bangkok

'One hour drive', gaf de taxichauffeur lachend als antwoord. We dachten dat hij een grapje maakte, maar het bleek serieus. Wie bij Bangkok een romantisch en exotisch beeld heeft van deze miljoenenstad, zal teleurgesteld worden door de eerste indruk die je krijgt als je vanuit het vliegveld geleidelijk het centrum inrijdt. Natuurlijk is het zo dat geen enkele stad vanuit een vliegveld beschreven wordt in reisgidsen als 'absoluut de moeite waard', maar Bangkok is gewoon een onooglijk betonnen jungle. Los van het chronische verkeersinfarct waarvan het fijnstof je longen meteen op de proef stelt, zie je dat deze stad zonder plan in de afgelopen halve eeuw uit de grond gestampt is. De wirwar van slordig haast amateuristisch gebouwde opritten, viaducten, voetgangersbruggen en een palet van kleuren asfalt en betonreparaties maken duidelijk dat vooral noodzaak en haast deze stad gecreëerd hebben. 

Na inderdaad een uur kwamen we aan in ons hotel Charlie House Pin Klao. Van de hele rit had vrijwel niemand wat gemerkt, want alleen Marc en ik waren nog wakker. Ook Awen kon in de laatste 10 minuten van de taxirit geen weerstand meer bieden tegen de slaap. Vanaf Brussel waren we redelijk vlot naar Kiev gevlogen om vandaaruit naar Bangkok verder te gaan. Optimisme had voorafgaand aan de reis realisme geheel verdrongen; de kinderen zullen onderweg zeker gaan slapen en ook wij volwassenen zouden vast, hoe oncomfortabel ook, wel wat uurtjes slaap meepikken... Illusie: Bangkok is gewoon ver, economy vliegtuigstoelen kun je niet in slapen en kinderen doen nooit wat jij plant! 

Na een uur of twee slapen gingen Marc en ik op verkenning uit. Marije en de kids lieten we slapen. We hadden op de kaart, die op de hotelkamer lag, gezien dat de brug naar het centrum over de rivier de Prah redelijk dichtbij moest zijn. Halverwege wisten we waarom het hotel geen schaalaanduiding op dat kaartje had gezet. We volgden dezelfde weg terug langs het razende verkeer. Onderweg spraken we over zwerfafval, tegenstellingen tussen rijk en arm, ongedierte en eten langs de straat, of we dat nu al zouden durven.. o ja en over enkels verzwikken. 

Bij terugkomst was iedereen inmiddels wakker. Na een verfrissende duik in het zwembadje, besloten we om in het hotel te eten... Heerlijk : Tom Kha Kai, Tom Yam Kunt en een salade van noodles en garnalen!!! De moesson liet het even kort en hevig met bakken uit de lucht vallen. Het was natuurlijk vroeg donker, zoals elk land op de evenaar en hoewel het zwembad om 21.00 uur officieel zou sluiten, zwommen de kids tot ze bijna verzopen van vermoeidheid. Als afsluiter gingen we met de buren uit het hotel even naar de avondmarkt, zij is Filipijns en hij een echte globetrotter... Arik en ik lieten ons verleiden tot het eten van insecten en gefrituurde balletjes van een onbekende vleessoort. Tenslotte een biertje op balkon en... naar bed.  Het was een lange dag.