Dag 3 Naar Koh Phangan

De vlucht was erger, maar dit raad ik niemand aan. De nachttrein klinkt avontuurlijk, maar het nachtbraken, daar ben ik niet meer tegen bestand. Hoewel het bedje inderdaad prima lag, schommelde het te veel en was de herrie oorverdovend. Het is dat Marc (kwam ik net achter) en ik beiden wakker zijn, anders hadden we de wekker waarschijnlijk niet eens kunnen onderscheiden van de rest van de verschillende frequenties en decibellen. De kinderen slapen wel en ik heb het idee dat Marije ook wat uurtjes heeft gehad. Maar volgende keer toch maar een binnenlandse vlucht (notabene even duur). We laten dan wel wat compensatiebomen planten🙄

(Wacht even, nu vind ik dat Danny natuurlijk weer overdrijft. Ik heb anders prima geslapen, net als de meeste normale mensen in deze trein. De muggen hebben me helaas toch wel goed te pakken gehad...maar ik draag nu een lange broek😀)

Aangekomen op Surat Thani liepen we in de val. Even voelde ik me weer 18, toen ik voor het eerst aankwam op Brindisi , waar ik met interrail met de boot ferry naar het Griekse Patras wilde reizen. Als gieren stonden ze ons toen op te wachten. En wij liepen als makke onwetende schaapjes recht in hun opengesperde muil. 'You pay 4 tickets, bebe for free' zei ze. We waren nog maar net de nachttrein uit. En zoals ik al zei, ik had geen oog dichtgedaan. We wisten dat het niet in de haak was, dus zochten we een alternatief naar Koh Phangan. 'Daar een taxi' we gaan op eigen houtje in plaats van met de toeristenstroom mee. Maar toen we bijna een prijs onderhandeld hadden met de taxichauffeur, kwam ze er gewoon bijstaan. Je voelde wie het hier in dit dorp voor het zeggen had; de taxichauffeur droop af, gaf haar gelijk dat haar bus er binnen een uur zou zijn en dat we gek zouden zijn als we met zijn taxi zouden gaan, want die zou immers duurder en langzamer zijn🤔🤐

De bus ging best voorspoedig. Hoewel ik me in niemandsland bevond tussen slaap en bewustzijn. De ferry was gedateerd, maar op een spiegelgladde zee gleed hij als een papieren bootje gedreven door de wind, naar Koh Phangan. Aan de kade, in de havenstad Thong Sala, pakte we een open taxi en al snel waren we in het paradijs. 

Na het inchecken (booking.com werkt niet altijd😒) gingen we meteen naar het Haad (strand) Salad. 

Uiteraard heerlijk Thais eten en tropische drankjes. Geluiden van vogels en wuivende palmbomen, helder maar vooral warm water. Snorkelen: geen tropische vissen maar... Zeekomkommers op de zandbodem. 

Na een heerlijk diner, met fakkels op het strand, sjokten we naar het hotel waar we als een blok in slaap vielen.